تست: چقدر شخصیتت شبیه پدر و مادرته؟

- نویسنده: گروه آموزشی قله
- انتشار: 22 اردیبهشت 04
- بدون دیدگاه
امروز میخوام یه تست باحال باهاتون به اشتراک بذارم که کمکتون میکنه بفهمید چقدر از شخصیتتون رو از پدر و مادرتون گرفتید و چقدر ازش به خاطر تجربههای زندگی خودتونه. همیشه این سؤال تو ذهن آدما بوده که شخصیت ما بیشتر از ژنهامون میاد یا از محیط و تربیتی که داشتیم؟ این بحث از خیلی وقت پیش، مخصوصاً از سال 1859 که داروین کتابش رو منتشر کرد، حسابی داغ شده. داروین میگفت شخصیت ما بیشتر به ژنهامون بستگی داره، ولی بعداً یه روانشناس به اسم واتسون تو دانشگاه جانز هاپکینز گفت نه، شخصیت بیشتر اکتسابیه و محیط نقش بزرگتری داره. اون حتی ادعا کرد اگه چند تا بچه سالم بهش بدن، میتونه ازشون هر چی بخواد بسازه، از دکتر و وکیل بگیر تا گدا و دزد!
حالا علم خیلی پیشرفت کرده و با تحقیق روی دوقلوهای همسان که تو محیطهای مختلف بزرگ شدن، یا بچههای یتیم و خانوادههای پرورشدهنده، کلی چیز جدید فهمیدیم. این تست بر اساس همون تحقیقات طراحی شده و قراره بهت نشون بده چقدر از شخصیتت به خاطر پدر و مادرته و چقدر به خاطر خودته. آمادهای؟ بریم که شروع کنیم!
چرا باید بدونیم شخصیتمون از کجا میاد؟
اول بذار یه کم درباره اهمیت این موضوع حرف بزنیم. فهمیدن اینکه شخصیتت از کجا میاد، بهت کمک میکنه خودت رو بهتر بشناسی و ببینی چه چیزایی تو وجودت ریشه ژنتیکی دارن و چه چیزایی رو میتونی تغییر بدی. مثلاً اگه فکر میکنی خیلی آدم عصبیای و همش میگی “این از بابامه”، این تست بهت نشون میده که شاید این فقط یه عادت اکتسابیه و میتونی روش کار کنی. یا اگه فکر میکنی استعداد هنریت به خاطر ژنهای خانوادگیته، میتونی ببینی چقدر ازش به خاطر تمرین و تلاش خودت بوده.
این تست قراره یه آینه جلوت بذاره تا بتونی خودت رو بهتر ببینی. نگران نباش، قرار نیست بهت انگ بزنه یا بگه حتماً فلان جوری هستی! فقط میخواد یه کم بهت کمک کنه که خودت رو بهتر بشناسی و اگه بخوای، رو خودت کار کنی. بریم سراغ سؤالا!
پرسشنامه: چقدر شخصیتت از پدر و مادرت بهت رسیده؟
اینجا 10 تا سؤال داریم که باید بگی هر کدوم درسته یا غلط. سعی کن با خودت رو راست باشی و جوابایی بدی که واقعاً به نظرت میاد. آمادهای؟ بزن بریم:
۱. اندیشهها و باورهای مادری فاقد احساس امنیت خاطر، میتواند روی شخصیت فرزند بهدنیانیامدهاش تأثیر بگذارد.
۲. اشخاص، با میل به پرخاشگری متولد میشوند.
۳. ما توانمندیهایمان را در زمینههای هنر، موسیقی، و ورزش، به ارث میبریم.
۴. روانپریشی و جنون، ناشی از ژنها هستند.
۵. بیزاری از مارها، خفاشها، حشرات موذی، و غیره، غریزی است.
۶. اگر بستگان نزدیک، با هم ازدواج کنند، فرزندانی رشدنیافته خواهند داشت.
۷. اینکه من چقدر هیجانی یا عاطفی هستم، بستگی به ویژگیهایی دارد که از پدر و مادرم به ارث بردهام.
۸. رقابتجو بودن، موضوعی مربوط به ژن انسانهاست.
۹. دخترها، بیشتر از مادرشان ارث میبرند تا از پدرشان.
۱۰. ممکن است گرایش به الکل پدرمان را به ارث ببریم.
خب، جوابات رو دادی؟ وقتشه امتیازاتت رو جمع کنی. قانونش خیلی سادست:
- به هر جواب غلط یه امتیاز بده.
- جوابای درست امتیازی ندارن.
حالا تعداد جوابای غلطت رو بشمار و ببین چند امتیاز آوردی. برو پایین (معنی امتیازات) و نتیجه رو چک کن!
- 1 تا 5 امتیاز: به نظر میرسه فکر میکنی خیلی از چیزایی که تو وجودته، از پدر و مادرت بهت رسیده. ولی یادت باشه، محیطی که توش بزرگ شدی و تجربههات هم کلی رو شخصیتت اثر گذاشته.
- 6 امتیاز به بالا: تو حسابی میدونی که شخصیتت بیشتر از تجربههای زندگیت میاد تا ژنها! این یعنی یه دید باز داری و میتونی راحتتر رو خودت کار کنی.
این سؤالا چی رو نشون میدن؟
حالا بیایم یه کم درباره هر سؤال و معنیش توضیح بدم که ببینی چرا اینا به شخصیت و وراثت ربط دارن:
- احساس امنیت مادر تو بارداری: احساسات مادر تو دوران بارداری ممکنه یه کم روی جنین اثر بذاره، ولی نه اونقدری که شخصیتش رو بسازن. بیشتر چیزای موقتیه، مثل تغییر ضربان قلب جنین.
- پرخاشگری: ما با ژن پرخاشگری به دنیا نمیایم. این محیط و تجربههای زندگیه که باعث میشه پرخاشگر بشیم یا نه.
- استعداد هنری و ورزشی: ممکنه یه سری ویژگیهای جسمی (مثلاً قدرت بدنی) رو به ارث ببریم که بهمون کمک کنه تو هنر یا ورزش موفق بشیم، ولی بدون تمرین و آموزش، این استعدادا به جایی نمیرسن.
- روانپریشی و جنون: یه سری بیماریهای روانی ممکنه زمینه ژنتیکی داشته باشن، ولی بیشترشون به خاطر تجربههای زندگی به وجود میان.
- ترس از مار و حشرات: این ترسا غریزی نیستن، بلکه از محیط و اطرافیانمون یاد میگیرم. مثلاً اگه مادرت از مار بترسه، تو هم ممکنه یاد بگیری بترسی.
- ازدواج فامیلی: این که بچههای ازدواج فامیلی رشدنیافته میشن، یه باور قدیمیه و علمی ثابتش نکرده.
- هیجانی بودن: این که چقدر احساسی یا هیجانی هستی، بیشتر به محیط و تربیتت بستگی داره تا ژنها. تو حیونا ممکنه این جوری باشه، ولی تو آدما نه.
- رقابتجو بودن: اینم یه چیز اکتسابیه. فرهنگ و جامعهست که بهمون یاد میده رقابت کنیم، نه ژنها.
- شباهت دخترا به مادرشون: این که یه دختر بیشتر شبیه مادرش باشه، به این بستگی داره که چقدر باهاش وقت گذرونده، نه ژنها.
- گرایش به الکل: اعتیاد به الکل ژنتیکی نیست، بلکه به محیط و تجربههای زندگی بستگی داره.
حالا اگه بخوام رو خودم کار کنم، چیکار کنم؟
اگه دیدی که امتیازت نشون میده بیشتر شخصیتت به خاطر محیط و تجربههاته، این یعنی میتونی روش کار کنی و تغییرش بدی! چند تا راهکار باحال برات دارم:
- محیطت رو تغییر بده: اگه تو یه محیط پراسترس بزرگ شدی، سعی کن دور و برت رو پر از آدمای مثبت و شاد کن.
- باورات رو عوض کن: اگه فکر میکنی “من چون بابام عصبیه، منم عصبیام”، به خودت یادآوری کن که تو میتونی آرومتر باشی.
- با آدمای جدید حرف بزن: آدمای جدید بهت دیدگاهای تازه میدن و کمکت میکنن از یه زاویه دیگه به خودت نگاه کنی.
- یه کم مطالعه کن: کتابای خودشناسی بخون تا بتونی بهتر بفهمی چطور میتونی رو خودت کار کنی.
- به خودت زمان بده: تغییر کردن یه شبه اتفاق نمیافته، پس صبور باش و به خودت عشق بده.
حرف آخر
این تست یه راه ساده و خودمونیه برای اینکه ببینی چقدر از شخصیتت به خاطر پدر و مادرته و چقدر به خاطر تجربههای زندگی خودت. شخصیت ما یه ترکیب قشنگ از ژنها و محیطه، ولی خبر خوب اینه که هر چی بخوای میتونی تغییرش بدی! حالا که نتیجه تستو فهمیدی برامون توی کامنت ها بنویس که نتیجه چی شد؟