گروه آموزشی قله

شروع داستان:

الهام همیشه فکر می‌کرد زندگی باید یه مسیر مشخص داشته باشه:
درس بخون، کار کن، ازدواج کن، بچه‌دار شو، و بعدش… خوشبختی میاد.
ولی واقعیتش این بود که توی ۳۵ سالگی، وسط تمام این مسیر ظاهراً درست، احساس سردرگمی و خستگی می‌کرد.

یه روز که مثل همیشه، بین کار و بچه و دغدغه‌های بی‌پایان گیر کرده بود، تصمیم گرفت توی وقت ناهار بره یه گشتی توی کتاب‌فروشی بزنه. دنبال آرامش نبود، فقط می‌خواست یه کم از این همه فشار ذهنی فرار کنه.

یه کتاب با جلدی رنگی و جذاب نظرش رو جلب کرد: «اگر زندگی بازی است، این قوانینش است» نوشته ی شری کارتر اسکات

اولش فکر کرد یه کتاب انگیزشی دیگه‌ست که کلی شعار داره و بعدش هیچی. ولی همون صفحه اول زد توی خال:

“تو وارد این دنیا شدی بدون راهنما… اما این کتاب، قوانین بازی رو یادت می‌ده.” الهام لبخند زد و گفت: کاش زودتر یکی اینو بهم گفته بود!

⛳ قانون اول: زندگی به تو درس می‌ده

یکی از فصل‌های اول کتاب می‌گه: “زندگی همیشه در حال آموزش دادنه. هر چیزی که برات پیش میاد، بخشی از برنامه‌ی یادگیری توئه.”

الهام وقتی اینو خوند، یاد روزی افتاد که از کار قبلیش اخراج شده بود. همون موقع، احساس شکست، بی‌عرضگی و بی‌ارزشی تمام وجودش رو گرفته بود.

ولی حالا بعد از خوندن این جمله، یه دید تازه بهش داد.

با خودش گفت: «شاید اون اخراج، باعث شد مسیرم عوض بشه… شغلی پیدا کنم که بیشتر به دلم بشینه.»

این تغییر نگاه، شروع یه تحول بود. دیدن اتفاقات نه به عنوان “بدشانسی”، بلکه به عنوان “درس‌هایی که لازمه یاد بگیرم.”

🧩 قانون دوم: هر اتفاقی دلیل داره

الهام توی بخشی از کتاب، به قانونی رسید که می‌گفت: “تا وقتی یه درس رو یاد نگیری، زندگی همون تجربه رو برات تکرار می‌کنه.”

وای که چقدر این جمله به دلش نشست! چون دقیقاً توی رابطه‌هاش همین اتفاق می‌افتاد.
هیچ‌وقت نمی‌تونست یه ارتباط سالم و عمیق رو حفظ کنه. همیشه طرف مقابلش یا بی‌توجه بود، یا منتقد.

تا اینکه فهمید، شاید مشکلی که تکرار می‌شه، از خودش باشه. نه اینکه تقصیرکار باشه، بلکه باید نگاهش رو عوض کنه.

باید یاد بگیره که خودش رو بیشتر دوست داشته باشه. حد و مرز داشته باشه. نیازهاشو بیان کنه.

🎭 قانون سوم: دیگران آینه‌ی تو هستن

یکی دیگه از فصل‌های قوی کتاب، درباره‌ی اینه که آدم‌ها اطرافت، انعکاسِ بخش‌هایی از خودتن.

الهام یاد گرفت وقتی کسی رفتار بدی باهاش داره، به جای اینکه فوری ناراحت شه، با خودش فکر کنه:

«این آدم داره چی رو بهم نشون می‌ده؟ نکنه منم با خودم همین‌طور بد رفتار می‌کنم؟»

مثلاً وقتی رییسش بی‌محلی می‌کرد و الهام رو نادیده می‌گرفت، به خودش گفت:

«من خودم چند وقته احساساتم رو نادیده گرفتم؟ من با خودم مهربون بودم؟»

این‌جوری کم‌کم یاد گرفت به جای قضاوت دیگران، ازشون درس بگیره.

🌱 قانون چهارم: رشد، وظیفه‌ی توئه

یکی از جمله‌هایی که الهام خط کشید زیرش، این بود:

“تو مسئول زندگی خودتی. هیچ‌کس نمی‌تونه رشد رو برات انجام بده.”

اون فهمید که نمی‌تونه منتظر بمونه تا زندگی بهتر شه. تا کسی بیاد و نجاتش بده. تا اوضاع درست شه. باید خودش دست به کار شه.

شروع کرد به کتاب خوندن، مشاوره رفتن، ورزش کردن، و از همه مهم‌تر، گوش دادن به صدای درون خودش.

🌈 قانون پنجم: همه‌چیز موقتیه، حتی سختی‌ها

الهام همیشه فکر می‌کرد بعضی دردها برای همیشه می‌مونن. مثل شکست عشقی که سال‌ها پیش خورده بود.

یا حس ناکامی‌ای که بعد از یه پروژه‌ی شکست‌خورده داشت.

ولی کتاب بهش یاد داد:”هیچ  احساسی همیشگی نیست. توی بازی زندگی، فصل‌ها میان و می‌رن.”

و واقعاً هم همین بود. وقتی به خودش اجازه داد درد رو تجربه کنه، دید که بعد از مدتی، کم‌کم اون درد محو شد. مثل یه ابر توی آسمون.

💫 نتیجه‌ی بازی الهام

الهام دیگه دنبال یه زندگی بی‌دردسر و کاملاً خوشحال نبود. اون یاد گرفت که بازی زندگی، با برد و باخت و اشتباه و خنده پیش می‌ره.

یاد گرفت که بی‌نقص نبودن، بخشی از قشنگی این بازیه.

حالا هر وقت مشکلی پیش میاد، با خودش می‌گه: “خب، قانون چندم بازیه؟ باید چی یاد بگیرم؟”

و این یعنی، دیگه قربانی شرایط نیست. شده یه بازیکن آگاه.

💬 چند جمله قشنگ از کتاب برای ته دلت:

🌟 “هر اتفاقی، یه پیام داره. گوش بدی، رشد می‌کنی. نشنوی، تکرار می‌شه.”
🌟 “زندگی علیه تو نیست، داره کمکت می‌کنه تا قوی‌تر شی.”
🌟 “آدم‌هایی که بیشترین سختی رو بهت می‌دن، بزرگ‌ترین معلم‌هات هستن.”