گروه آموزشی قله

شروع داستان:

 داستانی که می خونید داستان یه راننده‌ی اتوبوس ساده ست. نه یه قهرمان ملی، نه یه دانشمند بزرگ، نه یه رهبر کاریزماتیک. فقط یه راننده‌ی اتوبوس معمولی توی یکی از شهرهای شلوغ آمریکا.

اما همین آدم، بدون اینکه شعار بده یا کتاب بنویسه، با رفتار و نگاهش به زندگی، تبدیل شده بود به الهام‌بخش ده‌ها آدم توی مسیرش.

ماجرا از جایی شروع می‌شه که یکی از شاگردهای ایسواران، که دانشجوی دانشگاه بود، هر روز با اتوبوس می‌رفت دانشگاه. این دانشجو هر روز یه راننده‌ی خاص رو می‌دید. می‌گفت: «این مرد یه چیزی تو وجودش بود که نمی‌دونستم اسمش رو چی بذارم؟ هر روز صبح با لبخند از ته دل سلام می‌کرد، کمک می‌کرد مسن‌ها سوار شن، بچه‌ها رو با احترام صدا می‌زد، حتی وقتی ترافیک و شلوغی اعصاب همه رو خرد کرده بود، اون لبخندش محو نمی‌شد.»

این دانشجو انقدر تحت تأثیر این رفتارها قرار گرفته بود که یه روز از راننده می‌پرسه:

ـ «شما چطور همیشه انقدر خوشحال و مهربونید؟ مگه شما هم مثل ما تو همین شهر شلوغ و پرتنش زندگی نمی‌کنید؟»

راننده یه نگاه عمیق بهش می‌کنه و با لبخند می‌گه:

«زندگی سخته، منم مشکلات خودمو دارم. ولی یه چیزی رو از مادربزرگم یاد گرفتم: “هر روز زندگی‌ت رو طوری زندگی کن که انگار داری به دیگران هدیه می‌دی.” از اون موقع سعی می‌کنم با لبخند، با احترام، با محبت، زندگی کنم. این اتوبوس شاید کوچیک باشه، ولی می‌تونه جایی باشه برای پخش کردن حال خوب.»

دانشجو می‌گه اون روز برای اولین بار فهمید «پیام» یعنی چی. اون راننده نه سخنرانی کرده بود، نه کتابی دستش بود، نه پست اینستاگرامی منتشر کرده بود. فقط با سبک زندگیش، به آدم‌ها یاد می‌داد که چطور می‌شه حتی توی یه شغل روزمره، تأثیرگذار بود.

پیام زندگی یعنی چی؟

ایسواران توی کتابش می‌گه:

«ما ممکنه هزار تا حرف قشنگ بزنیم، ولی در نهایت مردم با رفتار ما قضاوتمون می‌کنن. زندگی ما، همون پیامیه که به دنیا می‌فرستیم.»

این پیام توی نوع برخوردمون با خانواده‌مونه، توی برخورد با فروشنده‌ای که شاید خسته‌ست، توی شیوه رانندگی‌مونه، توی اینکه وقتی می‌بینیم کسی ناراحته، بی‌تفاوت رد می‌شیم یا نه.

اون راننده اتوبوس، هیچ‌وقت فکر نمی‌کرد ممکنه یه دانشجو، بعدها یکی از استادهای بزرگ بشه و داستانشو توی کتابی تعریف کنه. ولی کرد. چون زندگی‌ش، بدون ادعا، پیام روشنی داشت.

چند جمله از کتاب که می‌تونه بره روی دیوار دلت:

🟢 «هر کاری می‌کنی، حتی کوچک‌ترین، پیام تو به جهانه. مراقب پیام‌هات باش.»

🟢 «همه‌ی ما معلمیم. حتی وقتی سکوت می‌کنیم، داریم آموزش می‌دیم.»

🟢 «اگر می‌خوای پیام خوبی به دنیا بدی، اول خودت باید اون پیام باشی.»

داستان اون راننده، یه تلنگره. تلنگر اینکه لازم نیست حتماً سخنران بشی، یا کتاب بنویسی، یا مدیر یه شرکت بزرگ باشی تا پیام زندگی‌ت رو برسونی. فقط کافیه همون‌جایی که هستی، درست و با عشق زندگی کنی.

زندگی‌ت رو طوری بساز که هر کسی حتی یه بار باهات برخورد می‌کنه، حس کنه با یه انسان واقعی، با قلبی زنده، روبه‌رو شده.

و این همون چیزیه که ایسواران توی این کتاب زیبا با صداقت و سادگی به ما یاد می‌ده.